Ik ga week 6 in na mijn meniscusoperatie.
In een vorige blog had ik geschreven dat ik al een tijdje in de lappenmand lag met een kapotte dubbeldikke knie. Het verdict was een meniscusoperatie aan de rechter knie. Op woensdag 12 augustus was de operatie gepland. Om 6u15 stond ik nuchter aan de ingang van het ziekenhuis met een mondmasker, wachtend tot de deuren werden geopend. Ik was niet alleen. Eens de deuren open, ging ik richting het onthaal om me te registreren. Zodra ik de administratieve mallemolen doorlopen had, begaf ik me richting de dagkliniek waar de pre-operatieve voorbereiding geschiedde. Toen was het nog even wachten tot ik aan de beurt was. Om 7u30 werd ik naar de operatiezaal gebracht. Daar aangekomen kon ik samen met de chirurg en de anesthesist een laatste keer overleggen over het type verdoving. Ik koos voor een epidurale verdoving en niet een algemene. Het voordeel van de epidurale verdoving is dat je de operatie live op een scherm kunt volgen en dat je post-operatief veel minder pijn hebt. Na de nodige voorbereiding ging de chirurg van start met de kijkoperatie. Met een cameraatje verkende hij mijn de knie. ‘Eens checken hoe het met de knie is gesteld is’, stelde hij. Ik kon alles live mee volgen. Ik kon duidelijk de scheur en de flap zien die moest verwijderd worden. Het kraakbeen was gelukkig niet aangetast. Enkel vertoonde de knie een serieuze ontsteking als gevolg van een overbelasting. Dit zou me wel eens parten kunnen spelen bij de revalidatie. In een wip werd de flap en het kapotte weefsel deskundig verwijderd. Enkel nog twee hechtingen en de kous was af. ‘En nu wachten tot de benen wakker worden’, dacht ik bij mezelf. Het zou een uurtje duren. Toen na een uur er nog geen leven in mijn benen was, was ik iets minder gerust. Wat als... maar na 2 uur ontwaakten de benen. Ik haalde opgelucht adem. De eerste stap richting herstel was gezet. De eerste 5 dagen nam ik platte rust. Zoveel mogelijk ijs leggen en de knie ontlasten. Op dag 6 ging mijn eerste kinésessie door na een eerste dag werken. De volgende dagen werden gevuld met werken, krachttrainingen, fietsen op de rollen, mobilisatie van de knie en de patella en ontstekingsremmers slikken tot de 15de dag. Alles liep perfect op schema, zelfs wat voor schema. Na twee weken verwijderde ik zelf de hechtingen. Alles zag er pico bello uit. Op de 15de dag deed ik mijn eerste loopoefeningen op de trampoline bij SQUADT (de kinépraktijk). Kwam het door de oefeningen of het stoppen van de ontstekingsremmers, maar vanaf dan had ik steeds meer last van kniepijn. Dit vooral bij impact en wanneer ik na zitten terug op gang moest komen. Daarom werden de loopoefeningen per direct stopgezet. De focus lag vanaf dan enkel nog op kracht zonder impact en mobilisatie van de knie. Op het einde van de 5de week kon ik mijn eerste loopoefeningen heel voorzichtig hervatten, niettegenstaande de pijn in de knie nog altijd aanwezig is. Het plooien en strekken van knie lukt quasi als voorheen. De prognose voor de operatie was dat ik na 6 weken weer normaal kon sporten en de looptrainingen zou kunnen hervatten. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat van lopen nog geen sprake zal zijn, maar ik hoop wel na de 6de week aan 80-90% van mijn mogelijkheden te kunnen fietsen. Dat de revalidatie niet loopt zoals gehoopt zal ook wel te maken hebben met de overbelasting voor de operatie... Indien binnen de 10 dagen de pijn niet weg is, volgt een echografie. Toch voel ik beterschap en dat sterkt me. Deze spreuk hangt nu boven mijn bed: ‘no pain, no gain’... C U later!
1 Comment
Rik
9/24/2020 06:09:40 pm
Hopelijk komt alles goed !
Reply
Leave a Reply. |
Archieven
January 2023
Categorieën |