Al een tijdje wou ik een allround mountainbike, die ik zowel als trainingsfiets en als mid-travel trail bike kon gebruiken. Een MTB waar snelheid niet primeert maar veeleer de beleving, waarmee ik de winter wil overbruggen, die ik voor mijn vele urban rides wil gebruiken en waarmee ik op reis wil gaan. Een ‘one fits all’ bike.
Het was ook een droom om me ooit een fatbike aan te schaffen. Uiteindelijk koos ik voor een 27,5 plus hardtail of mid-fat bike. Een hele mond vol. Ik bouwde deze fiets rond het Niner Air 9 frame. Een aluframe met een geometrie die ergens ligt tussen XC en trail. Ik koos niet voor de geometrie van een hardcore hardtail frame met een extreme geometrie, gezien de streek waar ik woon. Niner beschrijft de geometrie als volgt: “Trail country” geometry Blurring the lines between modern trail bike geometry and traditional cross-country geometry, the AIR 9 occupies a niche we lovingly call “trail country.” If you’re doing a combination of long pedaling rides, stiff climbs, extended descents, and spicy technical sections, you’ll love what we’ve done here. “Trail country” geometry translates to modern trail manners when you need them most, with no sacrifice of efficiency or agility. The roomy cockpit has a comfortable reach for short stem lengths, giving you quick handling and plenty of maneuverability to blast through rock gardens and cut hard corners. The steep 74-degree seat angle gets you centered over the BB for climbing and pairs nicely with the short 430mm chainstay length for supreme pedaling efficiency.. And of course, the slack, 68-degree head tube angle and long wheelbase contribute stability and self-confidence when you’re dropping into the steepest lines. Zoals je kan lezen is de geometrie niet extreem, maar vergelijkbaar met deze van de TREK ROSCOE of de Specialized Fuse. Spelers zoals Nukeproof, Vitus, Stanton, Orbea en andere kiezen voor een meer extreme geometrie, met vooral een heel slacke headtube angle (rond 65°). Dit frame is ontworpen voor een voorvork met een maximale veerweg van 120mm. Maar in een recensie van MBR las ik het volgende: The new geometry isn’t massively slacker but it’s significantly longer in reach and shorter at the back than previous AIR 9 bikes. The fork travel is also now based around a longer 120mm fork – which is what most AIR 9 owners ran anyway – and we dare say you could run 130-140mm forks up front without issue so long as they’re setup suitably (lots of sag and firmly damped). Daarom koos ik voor een vork met 130mm veerweg. In eerste instantie ging het de Rockshox PIKE worden maar omwille van de te lange leveringstermijn ging de keuze dan toch naar FOX, met name de Fox Performance Elite 130mm. Door deze vork wordt de fiets nog wat slacker en iets meer trail georiënteerd. Naast het frame en de vork zijn de wielen ook een heel belangrijk item. Ik koos voor betaalbare 27,5 plus wielen. Gewicht is hier geen issue. Het werden uiteindelijk de Hope Fortus 35 wielen. Dit zijn enduro/trail wielen gebouwd rond Hope 4 naven. Dit zijn zeker geen lichte wielen, maar qua prijs onklopbaar! Daar het oog ook wat wil koos ik voor de blauwe naven die perfect matchen met de blauwe letters op het frame. Op de wielen heb ik Schwalbe 2,8 inch Eddy Current banden geplaatst. Dit zijn banden met een heel grof profiel die eigenlijk voor E-bikes bedoeld zijn. En eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat dit overkill is. Een minder grof profiel was hier beter op zijn plaats. Nu over naar de groep. Ik koos voor de GX eagle drivetrain. Prijs kwaliteit niet te kloppen. Al denk ik dat de Shimano XT en SLX drivetrain een waardige concurrent wordt. Onverwacht kon ik een tweedehands XX1 achterderailleur en shifter op de kop tikken zodat ik op die manier de drivetrain kon opwaarderen. De keuze voor de remmen was eigenlijk heel snel gemaakt. Gezien ik op mijn andere MTB’s ook Shimano XT remmen gebruik, zou ik ook hier deze nemen. Maar om budgettaire redenen koos ik voor de SLX’s die eigenlijk dezelfde remcapaciteit hebben als de XT’s. Een laatste belangrijk onderdeel op een MTB is de zadelpen. Hier koos ik voor de Magura Vyron dropper met 125mm travel, een elektronische dropper. Nu volgen stuur, stuurpen en pedalen. Ik had nog een ritchey comp flatbar liggen, die 740mm breed is. Gezien de trail geometrie had ik een stuurpen van 50mm nodig. Ik koos daarom voor de blauwe Hope stuurpen. In tegenstelling tot al mijn andere MTB’s wou ik op deze MTB flat pedals, oftewel pedalen waar je niet in vastgeklikt zit. De reden hiervoor is dat flat pedals je dwingen om techniek op de MTB perfect uit te voeren. Zo wil ik mij de komende winterperiode heel specifiek op techniek focussen en deze flat pedals gaan me daar zeker bij helpen. Het werden blauwe Hope flat pedals. Ik rij nu anderhalve maand met deze fiets en kan zeggen dat dit een echte fun bike is, die bovendien mooi oogt!! Althans dat is mijn opinie... De coloribus et gustibus, non dispuntandum est... Dit alles werd deskundig in elkaar geflenst door Dirk Baert van Bikesensation Beernem.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archieven
January 2023
Categorieën |