Zondag laatstleden stond de 55,5 triathlon van Wanze op het programma. Omwille van zijn unieke formule en mooi parcours wou ik deze triathlon voor geen geld missen. Zelfs de triathlon van Kortrijk, in mijn thuisstad, en tevens een superevenement kon mij niet van gedachten veranderen.
Door het vele blessureleed zou dit mijn eerste triathlon van het seizoen worden. Met mijn beperkte loopkilometers, gedurende 4 weken loop ik nu maximaal 2x een halfuurtje aan ongeveer 10,5km/h, waren mijn ambities beperkt tot ‘met een goed gevoel de wedstrijd zonder blessures afwerken’. Vorig jaar nam ik nog deel aan de Promo Triathlon en de 55,5 Triathlon. Ik kon toen in mijn leeftijdscategorie respectievelijk winnen en derde eindigen. Dit jaar zou ik me beperken tot de 55,5. In vergelijking met vorig jaar was het niveau van de deelnemers nu een stuk hoger. Een podium op de 55,5 leek me onhaalbaar. Boodschap was ‘the journey is more important than the destination’. De wedstrijd zelf. Om 13:50 duik ik de Maas in om 10 minuten later te kunnen vertrekken voor de wedstrijd. Het acclimatiseren is nodig en tijdens de 10 minuutjes opwarmen merk ik dat er toch veel stroming aanwezig is. Gezien we met de stroom mee zwemmen is dit als niet-zwemmer aardig meegenomen. Ik kies de rechter kant, dus ver weg van de oevers. Ik start vlot en merk op dat ik redelijk stand hou en zelfs nu en dan een plaatsje win. Op een pak van 246 deelnemers bereik ik als 105de de wisselzone. Voor mij een record. Eens op de TT-bike begint de wedstrijd. De eerste 4 km zijn vlak met de neus pal in de wind. Ik remonteer tientallen renners. Wanneer we de helling opdraaien zie ik een gans peleton in mijn wiel. Niet leuk als je weet dat dit een non-drafting wedstrijd is. Op het steilste deel van de helling moet ik temporiseren en word ik door een groot deel renners geremonteerd. Wanneer de helling minder steil wordt probeer ik wat plaatsen goed te maken, maar ik raak niet in mijn ritme. Pas als we op het plateau komen kan ik terug tempo maken en remonteer ik opnieuw het ganse peleton en duik ik richting de oevers van de Maas de afdaling in. Eens terug op het vlakke rij ik opnieuw met de neus pal in de wind met een gans peleton volgers richting de tweede ronde. Ik blijf geven tot aan de helling. Nu draai ik op volle toeren en het peleton moet er aan geloven. Vanaf dan rij ik bevrijd rond. De laatste rond rij ik zelfs nog sneller en maak ik steeds plaatsen goed en zo kom ik als 15de de wisselzone binnen. Ik start als 16de mijn run. Ik durf niet voluit te lopen omdat ik schrik heb een blessure op te lopen. Toch loop ik 3:52/km en kan dit aanhouden. Ik voel wel lichtjes mijn linker hamstring verkrampen. In de laatste 500m word ik nog ingehaald door 2 jonge stieren. Het levert me een 18de plaats op en een derde plaats bij de H40. Hier ben ik heel tevreden mee. Volgende week staat de Crossduathlon van Couvin op het programma. Hopelijk herstellen de benen vlot en kan ik opnieuw genieten van deze heel mooie sport.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuteurJan Goddaer AKA Godi. Archieven
December 2022
Categorieën |