De Grand Raid Nisramont oftewel 4km kajakken, 20km MTB, 8km Trailrun, 11km MTB en 4km Run&Bike stond al een tijdje op mijn bucketlist. Na zondag kon ik hem eindelijk schrappen. De Grand Raid doe je in duo. Dirk Baert kon ik overtuigen om met mij dit avontuur aan te gaan. Het doel was samen genieten van dit evenement, zonder enige druk of prestatiedrang.
Dat de druk er niet was, zag je al in de voorbereiding. De wedstrijd: We raken niet echt op gang waardoor we laattijdig aan de start komen en zelfs te laat met de kajak het water ingaan. We zien ver voor ons de massa vertrekken. Als allerlaatste beginnen we te peddelen. De inhaalrace is begonnen, voor zoverre je daar van kunt spreken. Het enige voordeel is dat ik perfect in alle rust de instructies van Dirk kan volgen. Links, rechts, links, rechts, .... Zij die mij kennen weten namelijk dat ik van kajakken geen kaas heb gegeten. Al na enkele minuten voelen mijn armen en schouders als lood aan. De spieren lopen vol, verzuren en verkrampen. Ondertussen raken we in de achterhoede van het peleton. Nu maken we wat plaatsen goed. Het blijft voor mij vechten met de peddels. Dankzij Dirk overleven we deze proef. Met een 203de tijd op een 300-tal deelnemers wisselen we. Op de MTB voel ik me sterk en kan ik vrij snel tempo ontwikkelen en rapen we duo na duo op. In de afdalingen neemt Dirk me op sleeptouw, bergop doe ik mijn ding. Zo doen we dit 20km lang op een bij momenten heel technisch parcours, om dan te wisselen voor 8km trailrunnen. Ook hier worden we getrakteerd op unieke klauterpartijen, singletracks en technische afdalingen om vingers en duimen van af te likken. Nu begint de wedstrijd. Dirk heeft weinig ervaring met lopen en geen ervaring met trailrun. Het wordt voor hem afzien met de grote A. Maar op zijn beurt bewonderenswaardig hoe hij vecht en overleeft. We verliezen slechts 1 plaats. Op naar de volgende 11km MTB. Het wordt zoeken naar het ideale tempo. Dirk heeft last van zijn rug door het lopen en mist daardoor de nodige kracht. Op het einde komen we erdoor en maken we nog enkele plaatsen goed. In de slot run&bike loop ik de mijn ziel uit mijn lijf. We maken nog enkele plaatsen goed en verliezen op de meet nog een duel om de eer. Maar dat kan de pret niet bederven. Het was een mooi avontuur!!! Het levert ons een 58ste plaats op. Als oudjes kunnen we hier trots op zijn. Dit smaakt naar meer!!!
0 Comments
Traditiegetrouw vond op zaterdag de crossduathlon des Lacs plaats aan het bikepark van Lac de l’eau d’heure en dit als afsluiter van het Belgische crossduathlon seizoen. Een crossduathlon op een mooie site die je niet mag missen.
Toen ik mijn jaarplanning opmaakte besliste ik om de Grand Raid Nisramont van mijn bucketlist te schrappen. Deze stond er al een tijdje op maar pas dit jaar vond ik een partner. Samen met Dirk Baert zou ik me aan dit avontuur wagen. Gezien deze daags na de crossduathlon des Lacs doorging, zou ik dit jaar voor deze crossduathlon passen. Door de annulatie echter van het BK was mijn honger nog niet gestild en wou ik hier toch deelnemen, maar dan gewoon als training, niet voluit en met de nodige reserves. Zo zou ik toch al bij al fris aan de start kunnen staan van de Grand Raid. Niet voluit en met de nodige reserves betekent dat ik mijn eerste run traag moet afwerken om dan voluit te fietsen en de slotrun opnieuw op reserve te lopen. Iets compleet tegen mijn natuur in... Bij de verkenning voel ik dat mijn benen nog steeds verzuurd zijn van de North C Trail. Een stramme rechter kuit overtuigt mij des te meer om me aan het vooropgestelde plan te houden. Zo posteer ik me in de achterhoede van het peleton. Ik start heel traag en loop de eerste honderden meters in het pak mee. Ik versnel wat maar loop continu op reserve. Ik zie mijn concurrenten steeds verder weglopen. Zo wissel ik ver weg van de top van de wedstrijd. Eens op de MTB ga ik voluit. Ik haal continu in en kan zo naar een 11de positie overall fietsen. In de slotrun loop ik terug op het gemakske. Ik verlies nog 1 plaats. Ondanks ik de wedstrijd op reserve afwerk finish ik als 12de overall en 1ste H50. Mijn eerste overwinning dit jaar. De laatste weken waren een emotionele rollercoaster waardoor de honger naar sport volledig op de achtergrond kwam te staan. De loopjes of MTB-ritten werden steeds ingekort wegens geen zin of energie. Een platte batterij. De drang naar competitie is dan ook ver te zoeken.
Vorig weekend stond het BK crossduathlon aangestipt als mijn eerste hoofddoel van dit seizoen, maar een hevige storm, die het land doorkruiste, besliste daar anders over. Code oranje en annulatie van de wedstrijd. Ondanks medaillekansen voelde ik geen ontgoocheling. Als het hoofd niet meewil dan is competitie ver af. Toch wil ik niet bij de pakken blijven zitten. Al een tijdje geleden had ik me ingeschreven voor de North C Trail in Koksijde. Ik nam me voor om sowieso te gaan. Ik heb namelijk toch enige roots in Koksijde. Ik ambieerde geen resultaat. Gewoon er bij zijn en de natuurelementen voelen. De aangekondigde wind en winterse hagelbuien beloofden in elk geval veel goeds. In tegenstelling tot de meeste organisaties wordt hier de geboortedatum en niet het geboortejaar als criterium voor de opdeling van de leeftijdscategorieën gebruikt. Concreet betekent dit dat ik pas vanaf 20 april tot de agegroup H50 behoor. Resultaat, ik sta als oudje bij de H40 aan de start. Niettegenstaande ik geen ambitie heb en ik bij de H40 wordt gerekend waardoor mogelijke winst in mijn agegroup uitgesloten is, taxeer ik aan de start de atleten rondom mij. De aard van het beestje... Ik zie 2 kalende mannen op de eerste rij staan. Die moet ik in het oog houden. Ik start op een derde rij, rustig. Zoals iedereen trouwens. Ik kom snel vooraan en loop zelfs een gans stuk tegen wind aan de leiding, voor mannen als Kris Coddens. Mijn ‘moment de gloire’ heb ik alvast gehad. Het is beuken tegen de wind. Ik verzwak wat en zak weg in de kopgroep. Bij het verlaten van het strand moet ik mijn inspanning bekopen en verlies ik kostbare tijd en plaatsen. Ik loop rond een 11de positie. Ik geniet van het parcours, de wind en zelfs de hagelbuien. Ik loop ondertussen als 2de H40. Ik kan gans de wedstrijd mijn ding doen en eindig zo, weliswaar verzuurd en onderkoeld, op een 9de plaats overall en een 2de bij de H40. Ik was blij om er bij te zijn. Toch een stap in de goede richting... . Door omstandigheden zal ik mijn verslag beperken tot het videoverslag van Niki Devoldere.
https://www.youtube.com/watch?v=l0onyojU3BE |
AuteurJan Goddaer AKA Godi. Archieven
December 2022
Categorieën |