Blog Archives

Powerbikers Hest Fest Challenge in Heist-op-den-Berg: koffie met pistolets.

4/29/2018

0 Reacties

Zaterdag deed ik mee aan mijn eerste endurance race in Heist-op-den-Berg. Een drie uur lang durende uithoudingsproef voor jong en oud, zoals in de uitnodiging beschreven stond. Ideaal als voorbereiding op de LCMT. Het parcours liep in en rond de Bosberg en telde een kleine 2,5km. Tijdens de verkenning voelde ik al snel dat dit een zware klus ging worden. Continu draaien en keren, op en af, geen moment van recuperatie.
In de H40 categorie stonden we met 20 deelnemers aan de start voor wat een drie lange pijniging zou worden in en rond de Bosberg.
In tegenstelling tot anders koos ik nu terug voor pistolets met confituur als ontbijt, mijn powerfood dat ik jarenlang gebruikte. Enig verschil met vroeger was dat ik een kleine 3 uur voor de wedstrijd nu 6 pistolets at en een liter koffie dronk. Ik had onmiddellijk last van oprispingen en dat zou de ganse race duren.

De race zelf.

Ik sta in de voorste helft van het pak aan de startlijn. Ik kijk rondom mij heen en zie alleen ‘echte’ mountainbikers. Dat zal hier ‘skarten’ worden. Ik neem me voor om niet snel te starten, want het laatste uur zou wel eens zwaar kunnen worden. Maar eens vertrokken word ik meegezogen en rij ik toch dat tikkeltje te snel voor mijn kunnen. Het eerste half uur is echt afzien door de snelheid maar ook de oprispingen hebben hun aandeel in het slechte gevoel. Na 40 min komt het dieptepunt. Ik geraak niet meer vooruit, moet echt temporiseren en ik verlies verschillende plaatsen en veel terrein. Pas na een uur wedstrijd verbetert het gevoel en maak ik terug terrein goed. Mijn pistolets zijn verteerd! Nu kan ik bevrijd rijden. Tot 2u30 gaat het goed. Nu voel ik de verzuring opkomen maar ik kan toch mijn tempo enigszins houden. Ik maak nog 2 plaatsen goed. Na 2u45 is het op en probeer ik te consolideren. Ik heb een serieus tempoverval en rij tegen de krampen aan. De wedstrijd duurt een kwartier langer dan voorzien. Ik overschrijd leeg gestreden de aankomstlijn na 3u14min als 12de in de categorie H40.

Dit was een heel mooie maar ook zware wedstrijd. En de pistolets met koffie hebben gesmaakt, zelfs tijdens de wedstrijd!!
Op naar de volgende!

0 Reacties

VTT Tangissart Chrono 77 km: Mountainbikers beleven meer…

4/18/2018

0 Reacties

Zondag laatstleden stond ik aan de start van mijn tweede MTB Chrono. Na Thuin, waar ik aan de lijve mocht ondervinden dat het rijden van MTB-marathons een degelijke voorbereiding en conditie vraagt, was het nu de beurt aan de VTT Tangissart Chrono in Villers La Ville. In Thuin stonden slechts 45km op de teller, nu zouden het er 77 worden.
Het weer beloofde goed mee te vallen, wat al een eerste opsteker was. Dat we met 4 ploegmakkers aan de start stonden, maakte het feest compleet. Enige domper op de feestvreugde kon mijn beperkte basis worden. Het was gissen naar hoe ik me na 3 uur wedstrijd zou handhaven.

Wedstrijdverslag:
Met Bram Huysentruyt, Dirk Baert, Christian Gobert en ikzelf kleuren we het peleton toch enigszins groen en zwart. Bram staat helemaal vooraan het pak. De veteranen kiezen wijselijk om achteraan te starten. De tocht begint met een steile klim om dan eens boven de singletracks in te duiken. Aanvankelijk probeer ik Dirk te volgen. Maar na enkele singletracks en klimpartijen is hij al uit het zicht. Ik beland in een groepje en rij zo een lange tijd samen tot ik een pijltje mis en een extra lusje rij en dus wat terrein verlies. Op zich niks ergs. Want een resultaat rijden, zit er toch niet in. De zon, de mooie streek, de afwisseling van mooie beklimmingen en technische afdalingen zorgen ervoor dat de tijd voorbij vliegt. Na 2 uur wedstrijd voel ik de eerste vermoeidheid opkomen. Toch loopt alles nog zoals gepland. Tot ik zonder het te beseffen aan een spoorbedding voor de tweede maal een pijltje mis. Nu laat ik wel een lus van 15km links liggen. Onwetend rij ik verder. Tot ik door de eerste in de wedstrijd word voorbij gevlamd. Mijn eerste reactie is hilarisch genoeg: dat is er eentje die misgereden is. Plots valt de frank. Lap, ik ben fout gereden. Het eerste wat in me opkwam was: ”zoals een vrouw de kaart kan lezen, zo kan ik pijltjes volgen”. Gelukkig is het bij een gedachte gebleven en heb ik dit nergens wereldkundig gemaakt. Ik heb namelijk een heilige schrik voor polemieken.

Conclusie:
Wedstrijd voor niks.
Ik peddel nu gewoon verder en na 62km en 3u kom ik aan de finish.
Resultaat geen uitslag.

Ik beslis direct om nog de toertocht van 25km te rijden zodat ik toch in functie van de LCMT de nodige uren in het zadel heb gezeten. Na 13km kom ik aan de bevoorrading. Ik voel een appelflauwte opkomen en gooi me op de lekkere chocoladecake. Ik laat enkel nog kruimels achter. Ik zet mijn tocht verder. Het beste is er nu helemaal af en als dessert krijg ik een nog een immense kramp op zo een kilometer van het einde. Leeg kom ik aan.

Wat heb ik geleerd:
Ik kom duidelijk tekort in het mountainbiken. Met mijn deux chevaux motor, kom ik gewoon teveel paardekracht te kort.
En als leek in het mountainbiken, kan ik op vlak van techniek nog heel veel bijleren.
Maar daar tegenover staat dat de beleving heel veel compenseert. Elke rit is een avontuur. Enkel een snelcursus pijltjes lezen is voor mij een must.

0 Reacties

Chrono VTT Raid de la Haute Sambre: a lot of MODDERf*cking.

4/1/2018

0 Reacties

Vandaag stond ik aan de start van de VTT Raid de la Haute Sambre. Ik koos samen met mijn ploegmaat Christian om de chrono van 45km te rijden omwille van het slechte weer. Regen en koude zijn niet direct mijn bondgenoten.

Dik ingeduffeld stond ik samen met een kleine groep gelijkgezinden aan de start.
Aangezien mijn laatste chrono al dateert van 2007, wist ik niet wat ik moest verwachten. Daarom was ik van plan om behouden te starten. En dan zou alles wel duidelijk worden.

Het startschot ging af en de eersten stoven weg op een veldweg vol plassen. Ik volgde kort erachter op een 9de plaats en het enige waar ik aan dacht was, hoe kan ik mijn voeten droog houden. Ik laveerde tussen de plassen. Na de veldweg begon het echte werk. Singletracks, steile hellingen, technische afdalingen, klauterpartijen te voet en bergen modder.

Na ongeveer 20 minuten begon ik te sukkelen met mijn bril. Door de regen, de koude en het feit dat ik aan het verhitten was, bedampten mijn brilglazen waardoor ik onmogelijk de juiste sporen nog kon lezen. Dan maar verder zonder bril met versterkte glazen. Ik sukkelde en miste zelfs een pijltje. Op zich niet zo erg, want de wedstrijd ligt al snel in zijn plooi. Tijdens dergelijke wedstrijden kan ik ‘in the zone’ zijn of vertoef ik in een droomwereld. Als ik ‘in the zone’ ben, knal ik en ben ik gefocust. Echter als ik aan het dromen geraak, gaat alles wat trager en ben ik minder alert en geniet ik meer van het moment. Nadat ik de bril had afgezet kwam in mijn droommodus. Gevolg, iets later zag ik in mijn zog verschillende atleten terugkomen, waaronder ook Christian. Ik kreeg het moeilijk en ondertussen ploeterden en gleden we verder door de modder.

Na een klein uur wedstrijd kwamen we op het parcours van de crossduathlon van Thuin. We verlieten de weg en moesten de moordende klim op van het loopparcours van de Xduathlon. Op deze klim kwam ik vorig jaar tijdens de Xduathlon de man met de hamer tegen. Ik reed ondertussen samen met de nummer 7. Al snel stonden we te voet en moesten we al wandelend de klim afwerken. Hier kreeg ik een boost en vanaf dan zat ik ‘in the zone’. En iets later reed ik afgescheiden op een 7de plaats. Ik liep steeds uit. Dit kon ik volhouden tot 2 uur wedstrijd.

Dan kreeg ik het mentaal moeilijk en gedurende 5 minuten sukkelde ik en lukte niets meer. Dan kon ik me herpakken. Tot het einde temporiseerde ik zonder echt diep te gaan. Ik kon ondanks het vele MODDERf*cken vlot finishen!

Dit was er eentje om niet snel te vergeten. Ook weet ik nu zeker dat ik nog een weg af te leggen heb om er tijdens de LCMT te staan. De realiteit zegt me dat finishen in de LCMT mijn hoofddoel zal worden.

Respect voor die MTB-marathonners!!!

0 Reacties

BLOG

about me

De reden waarom ik deze blog start, is grotendeels om mijn passie voor de sport te delen met andere gepassioneerde multisporters en sympathisanten. Sporten is voor mij een soort therapie, mindfulness als het ware. A way of life!

THE JOURNEY IS MORE IMPORTANT THAN THE DESTINATION

Powerbikers Hest Fest Challenge in Heist-op-den-Berg: koffie met pistolets.

VTT Tangissart Chrono 77 km: Mountainbikers beleven meer…

Chrono VTT Raid de la Haute Sambre: a lot of MODDERf*cking.

Auteur

Archieven

Categorieën

BLOG

about me

De reden waarom ik deze blog start, is grotendeels om mijn passie voor de sport te delen met andere gepassioneerde multisporters en sympathisanten. Sporten is voor mij een soort therapie, mindfulness als het ware. A way of life! THE JOURNEY IS MORE IMPORTANT THAN THE DESTINATION

Powerbikers Hest Fest Challenge in Heist-op-den-Berg: koffie met pistolets.

VTT Tangissart Chrono 77 km: Mountainbikers beleven meer…

Chrono VTT Raid de la Haute Sambre: a lot of MODDERf*cking.

Auteur

Archieven

Categorieën

De reden waarom ik deze blog start, is grotendeels om mijn passie voor de sport te delen met andere gepassioneerde multisporters en sympathisanten. Sporten is voor mij een soort therapie, mindfulness als het ware. A way of life!

THE JOURNEY IS MORE IMPORTANT THAN THE DESTINATION