Gisteren, zondag 20 mei, nam ik voor het eerst deel aan de Flanders Cup cross-country. Door een verkoudheid had ik afgezien van de VTT 4h Endurance race van Blandain en daarom leek me een korte race meer aangewezen. Gezien ik geen licentie heb, startte ik in de categorie Funklasse B.
Vroeg aangekomen in Moerbeke-Waas, had ik voldoende de tijd om het parcours te verkennen. Het was een aaneenschakeling van bochten en kunstmatig aangelegde hindernissen op een zanderige ondergrond. Iets wat me wel zou moeten liggen. Wat me opviel is dat de organisatie van dergelijk evenement echt wel top is alsook de entourage om dan het deelnemersveld niet te vergeten. Dat werd bevestigd door een grote delegatie topcrossers, met als uitsmijter Thibau Nys die door de Kannibaal himself werd begeleid. Dat hun mobilhome aan de onze grensde maakte het toch wel speciaal. Maar nu terug over naar de orde van de dag. Er moest gevlamd worden... Ondertussen was het 9:30, tijd om te starten. Aan de startlijn stonden we met een 15-tal deelnemers. Als ik rondom mij keek, leek mij dit geen deelnemersveld die voor de fun, zoals onze categorie dat zo mooi verwoordt ‘funklasse’, enkele toertjes zou gaan malen. Strakke bodies, onthaarde benen, super bikes,... ik kreeg er zowaar buikkrampen van. Ik was hier voor de fun en that’s it en was ook the spirit!!! Bang, het startschot gaat af. Ondanks een positie op de eerste startrij duik ik pas rond een 11de positie het veld in. Het is direct vollen bak. De longen trekken open en het snot vliegt langs alle kanten rond. Ideaal om jezelf van een verstopte neus te ontdoen. Ik kan in mijn groepje vlot volgen en voel zelfs dat ik wat kan opschuiven. Zo kan ik naar een 7de positie opschuiven. Ik rij samen de wedstrijd met de nummer 8 tot in de slotronde. Vanaf dan rijden we tactisch en maken we er een wedstrijd in de wedstrijd van. Nice. Ik rij in het wiel en wacht dan tot 1km voor de finish om er een echte patat op te geven. Zo finish ik afgescheiden als zevende. Ik heb super genoten van dit evenement. Zeker voor herhaling vatbaar!!
0 Comments
Dit jaar zou ik sinds lang opnieuw eens proeven van enkele MTB-marathons met als orgelpunt de LCMT, een meerdaagse wedstrijd in de regio van Houffalize. Ik schreef me eind vorig jaar in. Een leuk gegeven was dat we met quasi het ganse team daar present zouden zijn.
Aan MTB marathons deelnemen vraagt een gedegen voorbereiding. Veel kilometers malen en hoogtemeters maken. Daarnaast moet je ook over de nodige fysieke mogelijkheden beschikken, dixit een grote motor hebben. Het laatste heb ik niet, maar de kilometers malen en hoogtemeters maken heb ik wel in de hand. Maar een enkelblessure, een zware griep waar ik toch een maand mee sukkelde en een hamstringblessure gooiden echter roet in het eten. Ik kon de gewenste kilometers niet malen en de hoogtemeters maakten plaats voor ritjes langs de Leie. Kortom ik vertrok met een klein hartje richting Houffalize. Tot overmaat van ramp werd ik de dag voor de eerste rit getroffen door hevige diarree. Een ganse lat immodium en een handvol enterols zorgden dat de diarree stopte. Ik stond leeg aan de start van de eerste rit, goed voor 92 km in en rond Houffalize. Zonder ambitie en motivatie plaatste ik me helemaal achteraan het pak. Ik startte traag met de enige doel om de finish te halen. De eerste drie uren waren fysisch en mentaal heel zwaar. Ik had buikkrampen en geen energie. Pas na 3 uur voelde ik me iets beter en kon ik normaal eten tijdens een bevoorrading. Ik kon zo een uur genieten om dan na 4 uur wedstrijd door mijn beste krachten te zitten door het gebrek aan kilometers. Pas na 6u9min bereik ik de finish compleet verzuurd. De volgende dag was de langste rit richting Luxemburg. Ik had me voorgenomen om niks te forceren en desnoods zou ik me beperken tot de toerversie buiten wedstrijd die een 25km korter was. Dirk zou me vergezellen. Wat voor hem een rustig ritje was, was voor mij bij momenten skarten. Met een te beperkte basis kwam ik al snel terug in de problemen en na een kleine 50 kilometer moest ik me al parkeren met krampen in de bovenbenen. Het teken om over te schakelen op de toerversie. De derde dag startte in de regen en ook hier zou ik me beperken tot het rijden van de toerversie. Ondanks de tegenvallende resultaten was dit toch een unieke ervaring. Vooral de leute met de teamgenoten deed de miserie direct vergeten! Ook als training kon dit ook zeker tellen. Thx Team Bikesensation!!! Op 5 mei stond de VTT Endurance Artem, een twee uur lang durende mountainbike race, op het programma. Het decors was het Atheneum van Moeskroen, waar men een parcours door de ganse school van zo een kleine 2,5 kilometer bijeen knutselde. Zo reden we door een kleine wijngaard, op de speelplaats, over een voetbalplein, door een bomenpartij en nog veel meer van dat. Het resulteerde in een technisch parcours waar vooral een goede bochtentechniek van tel was dan wel de PK’s.
|
AuteurJan Goddaer AKA Godi. Archieven
December 2022
Categorieën |