De voorbije weken waren hectisch. De voorbereiding van de verhuis van WZC Lichtendal naar het nieuwe WZC in Bellegem, het gebruiksklaar maken van het nieuwe WZC, de verhuis zelf en de eerste week in exploitatie zorgden voor lange werkdagen, soms slapeloze nachten en weinig tot geen sport.
Het is vrijdagavond, 28 juni. In WZC Lichtendal vieren we het afscheid van onze werkplek. Voor de personeelsleden van het eerste uur betekent dit toch een periode van maar liefst 35 jaar. Dit is niet niks! Het zorgt ook voor een soort ontlading, decompressie omwille van het intensieve werk gedurende de voorbije weken. Het wordt een mooi feest. Anekdotes worden opgehaald, er wordt gelachen, een traan weggepinkt, een glas gehoffen, gedanst en zelfs gezongen. De uren vliegen voorbij. Pas om 4u15 zie ik mijn bed. Niet de ideale voorbereiding voor een 2 uur endurance MTB race. ‘Aje keunt utgoan, keun dje oak wèrken, zie ons voadre olsan...’ Met deze uitspraak in gedachte beslis ik om toch op 29 juni deel te nemen aan de 2h VTT Fauroeulx. 2 uur mountainbiken op een vlak parcours vol asfalt, hobbelige singletracks en een veldweg. Niet het meest uitdagende parcours. Het weer echter zal wel voor de nodige uitdaging zorgen. Met een felle zon en 32 graden celsius, belooft dit toch een zware opdracht te worden. Bij de opwarming samen met Niki en Yannis voel ik direct de vermoeidheid van een nachtje stappen. Dit wordt skarten! Niki vindt hier een parcours op zijn lijf geschreven. En dat voel je direct bij de opwarming. Onze Niki ziet het zitten. Ook Yannis dartelt vlot rond. Om 17u gaan we met 65 deelnemers van start, solo’s en ploegen samen. Ik mis compleet mijn start. De focus is er niet. Niki zit direct in de kop van de wedstrijd. Ik haal in en rij na enkele ronden rond een 7de plaats. Ik kan 40 minuten voluit rijden. En dan kraak ik. De vermoeidheid en de hitte dwingen me gas terug te nemen. Ik verlies terrein. Het wordt tjolen, skarten en bleiten. Het duurt tot 1u30 wedstrijd alvorens ik mijn tweede adem terug vind. Ik word op dat moment door Niki gedubbeld die op koers ligt voor zilver bij de solo’s. Ik rij de wedstrijd uit en eindig als 8ste op 36 in categorie ‘solo’ en 16de op 65 inclusief teams. Niki en Yannis worden beiden 2de!! Klasse!!! Gezien de omstandigheden moet ik hier tevreden mee zijn. Maar dit is niet iets voor elke week... Nu rusten!!!!
0 Comments
We schrijven zondag 16 juni 2019. Ik sta voor de vijfde maal aan de start van de Triathlon/Duathlon van Wanze en voor de derde keer aan de 55,5 Triathlon, wat zoveel betekent als 500m zwemmen in de Maas, 50 km knallen op een parcours met de nodige hoogtemeters en wind en 5 km lopen op een betonpad langs de Maas. De 2 vorige edities werd ik 3de bij de H40. Nu wou ik op het hoogste schavotje staan, na in het verleden al winst in de crossduathlon (2015) en de promo triathlon (2017) telkens in de H40 categorie.
De laatste weken waren hectisch op het werk. Het zorgde voor stress, slaaptekort en gebrek aan training. Conditioneel gaat het bergaf. En het energielevel staat onder nul. Toch wil ik er bij zijn. Dit is een van de mooiste triathlons door zijn unieke afstanden. Vandaag zou ik vertrekken met het idee ‘we knallen erop los en zien wel waar het schip strandt’. Om 14:00 wordt het startschot gegeven. Tijdens de opwarming voelde ik dat het watergevoel niet slecht was. Hier in de Maas zwemmen is toch wat makkelijker dan in de zee. Eens het startschot gegeven, zwem ik in het midden van de Maas weg van de grote massa. Zo kan ik rustig mijn ding doen. Het gevoel is niet slecht. Ik kom na een kleine 9 minuten aan de oevers. Ik klauter uit het water en loop naar de wisselzone en wissel rustig. Ik neem mijn tijd, ik ben overigens 50. Ik spring de fiets op en begin te knallen. Net zoals vorig jaar hangt gedurende 2 ronden een pak renners in mijn wiel, ondanks dit een non-drafting wedstrijd is. Ik ruk op naar een 22ste plaats overall. Op het einde krijg ik wel last van opkomende krampen. Ik start het lopen nog vlot. De eerste 2 km in 7min25. Maar dan komen de krampen op. Ik moet serieus temporiseren en verlies nog 3 plaatsen. Helemaal verkrampt, finish ik als 25ste en later blijkt als 1ste H50. Mission accomplished. Nu wordt het enkele weken zonder competitie. Werken en opladen. Tot in den draai! De Tri Beaufort Trophy is een wedstrijd die bestaat uit 3 disciplines, met name zeezwemmen, tijdrijden en hardlopen. Je kan kiezen tussen een L of XL versie. De L versie staat voor 1km zeezwemmen, 39km tijdrijden en 12 km hardlopen. De XL versie op zijn beurt voor 2km zeezwemmen, 78km tijdrijden en 18km hardlopen. Bij de Trophy worden de plaatsen van de drie disciplines opgeteld en hij of zij met de minste punten wordt de winnaar. De tijd speelt hier geen rol.
Je kan ook aan één of meerdere van deze disciplines deelnemen, zonder de volledige Trophy te doen. Zo wordt dit een soort cross-over van tijdritspecialisten, zwemmers, triathleten, duathleten en hardlopers. Het strijdtoneel vindt plaats in Oostduinkerke en Wulpen. Gezien de drukke professionele agenda is een weekendje zee en zeker Wulpen aardig meegenomen. Ik kies voor de L versie omdat de afstand van het zwemmen en lopen voor mij te hoog gegrepen is. Met welgeteld 3 zwemtrainingen van telkens 1 km in de laatste 3 maand wordt het zeezwemmen een echte uitdaging. Op zaterdag 8 juni zou het zeezwemmen om 18:00 doorgaan. Echter stormweer gooit roet in het eten en daardoor wordt het zwemnummer verplaatst naar zondagmorgen om 6:30. Zo gaan alle disciplines door op 1 dag. Een lange dag! Zondag 9 juni: Om 5:00 gaat de wekker. We staan met de mobilhome aan de surfclub Windekind in Oostduinkerke. Het is 9 graden en de storm is gaan liggen. Ik eet een overstimsbar als ontbijt, drink wat en ga me aanmelden. Omdat ik toch wat onzeker ben, vraag ik of ik met een safetybuoy mag zwemmen. Het is mijn eerste keer in de zee en met de beperkte voorbereiding wil ik geen onnodige risico’s nemen. Ik krijg een ja. Met slechts 16 deelnemers staan we aan de start. Om 6:35 gaan we van start. We moeten rond 3 boeien zwemmen. Door de stroming wordt het een uitdaging om de boeien niet te missen. We lopen het water in. Ik loop uiterst links zodat ik zeker niet tegen de stroom in moet zwemmen. Het water voelt koud aan. Wanneer ik het water induik, stokt mijn adem. De borststreek doet pijn. Ik kan geen crawl zwemmen. Ik moet acclimatiseren. Ik vermoed dat ik rond een 11de plaats zwem. Ik geraak op dreef en kan crawl zwemmen. Ik passeer vlot de eerste boei. Nu naar de tweede boei. Ook dat lukt nog. Maar daar kom ik voor het eerst in de moeilijkheden. Ik blijf hangen aan de boei, ga kopje onder, en verslik me... Ik moet me herpakken. Ik zwem na de boei rechtdoor naar de volgende boei die er maar niet komt. Ik zie ook geen andere deelnemers meer, met uitzondering van een andere zwemmer die in mijn voeten zwemt. Ik blijf door zwemmen tot 2 redders op een jetski me de weg wijzen. Ik ben compleet het noorden kwijt en lig volledig uit koers. Dit wordt een lange zwembeurt! Na 26minuten of 1,35km kom ik als 14de het water uit gestrompeld. Mijn eerste keer zeezwemmen was er eentje om niet snel te vergeten. Voor de Trophy betekent dit een dikke 14 punten. Een niet meer in te halen achterstand. Ik ga me verkleden en vertrek richting Wulpen. Daar warm ik op voor de tijdrit, die voor mij om 10:16 van start gaaat. Ik kom er vele oud gekenden tegen vanuit tijdrijders milieu. Het is een leuk weerzien! Het was inderdaad een tijdje geleden dat ik nog eens een tijdrit had gedaan. Meer bepaald 1 jaar geleden. Zolang heeft mijn tijdritpaard stof vergaard. Zonder ook maar 1 training op mijn paard zou ik nu 39 km lang, plat overgebogen op mijn tijdritfiets, knallen. Toch iets anders dan op de fully de Ardennen onveilig maken. Zouden mijn rug, hamstrings en edele delen het houden was de vraag. Om 10:16 knal ik het podium af. Het wordt 3 ronden van 13 km vechten tegen de wind. De eerste ronde gaat vlot, de tweede ook, de derde wordt knokken. Opkomende krampen in mijn linker kuit doen me wat inhouden. Het zeezwemmen had dus wel degelijk een impact. Ik finish na 57 minuten als 13de overall en 4de H40. In de Trophy word ik 2de. Dit betekent een 7de plaats na 2 proeven. Ik ben dik content met dit resultaat. Nu nog wat losrijden, eten, drinken en rusten. Om 17:00 staat immers 12 km hardlopen op het programma. Om 15:00 krijg ik uit het niets krampen in mijn beide benen. Dat belooft niks goed. Zal lopen nog wel lukken? Ik drink en neem extra zout. Met stramme spieren ga ik richting de start. Met een 50 tal deelnemers gaan we van start. Ik start voorzichtig. De eerste 8 km loop ik vlot onder de 4min/km. Erna wordt het verkrampen en vechten. Het zwemmen en fietsen eisen hun tol. Ik kan toch als 6de overall finishen met als kers op de taart de overwinning bij de H40. In de Trophy word ik 3de. Overall in de Trophy word ik vermoedelijk 5de. Een officiële uitslag heb ik nog niet gevonden. Dit was een mooie, lange dag vol sport en leuke ontmoetingen! Dit deed deugd!!! Ook een dikke proficiat aan de organisatie! En nu op naar de volgende!! |
AuteurJan Goddaer AKA Godi. Archieven
December 2022
Categorieën |