Op 16 februari 2020, stond ik aan de start van de Trail des Z'Amoureux. Wist ik veel dat dit mijn laatste wapenfeit zou zijn tot op de dag van zaterdag 20 juni 2021. Jawel, 16 maanden langs de kant. De Corona, een knieblessure met een operatie als gevolg en een zware val op de linker schouder waren mijn deel zijn. Van trainen kwam weinig in huis met als resultaat een mooi speklaagje ter hoogte van het abdomen, of buikje in de volksmond. De laatste weken kwam de zin in competitie terug. Mijn focus lag de laatste maanden vooral op trail en enduro. Veel fun en weinig puffen. Maar nu kriebelde het echt om me aan een wedstrijd te wagen. Nadat ik vorige week als vervanger in de trio-Triathlon van Kortrijk had gefietst, wist ik dat de conditie allesbehalve was. Toch schrikte het me niet af om deel te nemen aan de XC van Oostende (De Schorre). Het zou afzien worden en een goed resultaat is dan ook niet aan de orde. Focus op plezier en afzien, de rest is bijzaak. Zo startte ik samen met een kleine 30-tal deelnemers in de open categorie, of de categorie van de niet-gelicentieerden. Ik vermoed dat we met een 3-tal 50-plussers waren, waaronder Theo David, een echte klasbak die net de kaap van 60 voorbij is. Ik wist dat ik 40 minuten lang een pak rammel zou krijgen van het jong en ook ouder geweld. En zo geschiedde. Ik miste compleet mijn start en dook als laatste de eerste bocht in. Enkele bochten verder had ik al een paar plaatsten goedgemaakt, maar ik bleef in de staart van de wedstrijd hangen. Het werd een wedstrijd in de wedstrijd. Ik genoot ten volle van het parcours, de onderlinge strijd, de verzuring in de benen en het branderige gevoel in de longen. In de 5de en laatste ronde schoot een kramp in de rechter dij waardoor ik gas moest terugnemen en de rest van het parcours op reserve moest afwerken. Moe en voldaan finishte ik mijn eerste wedstrijd van dit seizoen. Het smaakt naar meer!!
0 Comments
Leave a Reply. |
AuteurJan Goddaer AKA Godi. Archieven
December 2022
Categorieën |