20 april 2019, de dag dat ik 50 werd!
Maar in globo ook de dag dat men professioneel afgeschreven wordt, dat men als sporter gedegradeerd wordt tot de 50+ categorie omdat het lichaam niet meer het potentieel heeft van een prille dertiger op zijn best of zelfs niet van een veertiger op de terugweg en uiteindelijk ook de dag dat men beseft dat niks meer beter wordt maar enkel nog anders kan. Trail des Neufs Prés: zo snel mogelijk traag lopen... Op mijn verjaardag, staat de Trail des Neufs Prés van 15 km op mijn agenda. Een beter verjaardagscadeau bestaat er niet. Vijftig worden is voor mij geen feest en dan is lopen een mooi alternatief om niet geconfronteerd te worden met een chocoladetaart met 50 kaarsen, die ik onmogelijk zelf nog kan uitblazen, of mag opeten omwille van het teveel aan suiker en cholesterol. Het beste is geweest, nu kan ik enkel nog het beste ervan maken. Hoe het perspectief toch verandert. En trailrunnen past volledig in dit plaatje. De focus ligt veel meer op de natuurbeleving, in plaats van de pure snelheid of inspanning. Trailrunnen is volgens mij, zo snel mogelijk traag lopen. En dat past bij een atleet op leeftijd. Zo sta ik om 14:00 bij een zomerse temperatuur van 24 graden aan de start. De eerste kilometers zijn bergop, afwisselend steil en vals plat. Ik probeer zo snel mogelijk traag te lopen. In het vakjargon: steeds hoog aeroob. En dat lukt me aardig, iets waar ik vroeger moeite mee had. Toen liep ik zo traag mogelijk snel, voor zij die nog kunnen volgen, laag anaeroob. Ondanks mijn beperkte basis loop ik vrij comfortabel. Blijkbaar op een 2de positie hoor ik van een seingever. Dat is een meevaller. Na 12 km voel ik in de quadriceps de verzuring opkomen. Ik kan toch vlot blijven lopen en finish na 15,7km in 1u12 als 2de overall en 1ste H50. Conclusie: zo snel mogelijk traag lopen is iets op maat van een 50plusser. La Hallonienne 25km MTB 50 jaar + 2 dagen. Deel 2 van le Petit Combiné des Neuf Prés, wat zoveel betekent als 15km trailrun en 25 km MTB in Grand-Halleux met als uitvalbasis de Camping des Neufs Prés. Deel 1 was een succes. Voor deel 2 ben ik wat gematigd. De benen zijn nog serieus verzuurd. Vooral de quadriceps schreeuwen naar rust. Nog 1 keer door de muur gaan en dan krijgen ze hun welverdiende rust. Om 10:00 vertrekt de reeks van de 25 km, met heel wat jeugdig ‘crosscountry geweld’. Ik mis volledig mijn start. Op de koop toe schiet ik uit mijn pedaal en zie ik van alle kanten deelnemers mij voorbij razen. Op het asfalt richting de eerste klim probeer ik de meubelen te redden. Ik moet heel diep gaan. De longen branden, de quadriceps ontploffen, ik ben één en al melkzuur. Eens aan de voet van de klim kan ik net aansluiten bij de kopgroep. Ik moet al snel mijn inspanning bekopen en moet lossen. Ik kan toch tempo rijden. Maar de extra jus is er niet. De benen zijn nog kapot van de trailrun. Ik blijf geven tot de top van deze 8 km lange klim. Vanaf dan vind ik mijn tweede adem. Ik maak terrein goed en zelfs enkele plaatsen. Na 1u06min33sec finish ik op een 11de plaats en win ik bij de H50. Als toetje levert me dit ook de winst op bij le Petit Combiné des Neufs Prés (= trail des Neufs Prés 15km + la petite Halloniene 25 km MTB). Dit was een geslaagd paasweekend!
0 Comments
Leave a Reply. |
AuteurJan Goddaer AKA Godi. Archieven
December 2022
Categorieën |