Zaterdag 21 januari stond de Kasteelcross Zonnebeke, als toeschouwer, op het programma. De toppers zoals Wout Van Art, Mathieu Van der Poel, ... vertoefden in Benidorm om daar de dag erop de wereldbeker te betwisten. Hierdoor konden crossers van de tweede rij strijden voor de overwinning. Met o.a. Tim Merlier, Ryan Kamp, Daan Soete, Gianni Vermeersch, David Van der Poel kregen we een cross om duimen en vingers af te likken. Pas in de laatste ronde kon Tim Merlier zich loswerken van Ryan Kamp en David Van der Poel. Zo won Tim Merlier met een 15 seconden voor Ryan en David. Bij de vrouwen won Denise Betsema met overmacht voor Marion Norbert-Liberolle en de Amerikaanse Austin Killips. Smaakt naar meer!
0 Comments
Op 1 januari 2023 stond mijn eerste rit van dit nieuwe jaar op de planning. Een gravelritje van 2 uur op de Merida TFS 300 in het Toscaanse Zwevegem. Hier kort een beeldverslag. Traditiegetrouw post ik op het einde van het jaar een jaaroverzicht van mijn wedstrijden. Ik kan heel kort zijn. Van wedstrijden was er dit jaar absoluut geen sprake. In plaats daarvan werd het een jaar van revalideren met de nodige ups and downs. Op 5 januari onderging ik een voorste kruisband- en meniscusoperatie aan mijn linker knie. Op mijn leeftijd staat dit gelijk aan een revalidatie van minimum 1 tot 1,5 jaar. Heel gedreven startte ik mijn revalidatie. Ik was in goede handen bij mijn zoon Tom. Hij zorgde ervoor dat het strekken en plooien van de knie zoals voorheen kon. De kracht- en stabiliteitsoefeningen lukten ook steeds beter en beter. Al na een kleine 2 maand zat ik op de MTB. Na een kleine 3 maand sloeg het noodlot toe. Bij het afstappen van mijn woonwerkfiets verlies ik mijn evenwicht en zak ik door mijn knie ondanks ik mijn kniebrace aan had. De gevolgen waren niet min: een kapotte meniscus, elongatie van de greffe en een breuklijn ter hoogte van het tibia plateau. Hierdoor verlies ik zeker 2 tot 3 maand. Ik breek mentaal en laat mijn revalidatie voor wat het is. Mijn mindset verandert. Ik focus me nu op andere dingen in plaats van mijn revalidatie. Zo ontdek ik mijn oude liefde, de bas! In plaats van keihard trainen en revalideren, laat ik mijn 3 basgitaren restaureren en begin ik te oefenen. Raar maar waar, de revalidatie lijkt op zijn minst even vlot te gaan. Stap per stap ga ik vooruit. Begin juli kan ik voor het eerst ingeklikt fietsen. De eerste looppassen lukken eind augustus. Al is het eerder manken aan 7 km/h. In september doe ik voor het eerst de Easy Chicken Wing Jumpline in de Dirts. En eind oktober ga ik naar Winterberg in exact hetzelfde weekend als één jaar geleden toen ik mijn knie in frieten reed. Het werd een topweekend zonder kleerscheuren. Ik reed alle lijnen op zijn minst evengoed als vorig jaar. Toch wel een opsteker. Op het eind van 2022, bijna een jaar na de ingreep, moet ik echter stellen dat van competitie absoluut nog geen sprake is. Lopen is nog altijd moeilijk en pijnlijk. Fietsen lukt beter en beter maar ik mis nog kracht in mijn linker been. Ik vrees dat 2023 ook 'een jaar zonder' wordt of 'un an sans'... Nu geniet ik van wat ik nog kan... Wish you all a Happy New Year!! Naar aanleiding van de blokkage of dyslokatie van mijn linker knie op 8 december stond op 26 december een NMR en op 3 januari een consult bij de orthopedist gepland om het verder verloop van de revalidatie te bespreken.
Op 3 januari begaf ik me naar het ziekenhuis en om 9u30 was het mijn beurt. Na 8 december had ik mijn oefeningen hervat. Op de dag van de consultatie was de knie in een betere conditie dan toen ik er was doorgezakt. Ik hield daarom meer en meer rekening met de keuze voor een verdere conservatieve behandeling. Toen ik bij de orthopedist kwam, kreeg ik het nieuws dat mijn meniscus instabiel was en dat een operatie van de meniscus en bijgevolg ook van de voorste kruisband noodzakelijk was. Door de Corona kon de dokter geen juiste datum vastleggen maar hij hoopte om voor eind januari de ingreep te kunnen uitvoeren. Diezelfde dag kreeg ik nog een telefoontje van het secretariaat of een operatie op 5 januari voor mij haalbaar was. Er was namelijk een plaats vrijgekomen. Zonder twijfelen stemde ik in. Om 6u15 werd ik in het ziekenhuis verwacht en om 7u30 ging ik onder het mes. Ik koos voor een epidurale anaesthesie en kon zo de volledige ingreep op een scherm volgen. Gaande van de excisie van het stuk hamstringpees, dat als voorste kruisband gebruikt werd, tot het verwijderen van de instabiel flap van de meniscus en de reconstructie van de voorste kruisband. De operatie duurde 45 minuten. Alles verliep vlot. Na 1 overnachting kon ik het ziekenhuis verlaten. Nu start de revalidatie. 1 jaar lang of 365 dagen. Ik tel ondertussen af. Ik heb nog 360 dagen te gaan… Dit wordt de challenge voor 2022. Via deze blog zal ik op geregelde tijdstippen iets posten. Op instagram en facebook maak ik dagelijks een verhaal, om mij gemotiveerd te houden en de evolutie van de revalidatie vast te leggen. Het zal een weg worden met ups en downs, maar het doel is duidelijk! Dat helpt. En nu vandaag de eerste keer kiné. CU Shredders Ondertussen is het 7 weken geleden dat ik mijn linker voorste kruisband en meniscus heb gescheurd. Op 13 december, na 6 weken revalidatie, mocht ik opnieuw naar de specialist.
De revalidatie liep vlot. Elke dag maakte ik vorderingen. Zo stond ik al snel op de crosstrainer, reed ik vlot op de tacx en had ik al enkele ritjes op de mountainbike op de weg erop zitten. Ook tijdens de kinésessies bij mijn zoon Tom maakte ik voortdurend progressie. Zo was ik al volop bezig met stabilisatieoefeningen op de BOSU. Steeds minder gebruikte ik mijn brace omdat de knie stabieler aanvoelde. Ik begon al plannen te maken om enkele offroad sessies op de MTB te doen. Echter op 8 december zak ik, terwijl ik met mijn kniebrace aan wandel, opnieuw door mijn knie. Zonder aanleiding. Terug naar af… Van het ene op het andere moment sta ik opnieuw in week 2 in plaats van in week 6. Een echte domper. De processie van Echternach… Op 13 december ga ik naar de specialist, op twee krukken met een dikke knie. Daar wordt beslist om op 26 december opnieuw een NMR te laten nemen en op 3 januari terug naar de specialist te gaan ter evaluatie. Een operatie is nog niet aan de orde. Dus terug opbouwen… Ondertussen heb ik een eerste kinébeurt, een corestability sessie en al 3 ritten op de MTB afgewerkt. Op naar 3 januari! CU Shredders. Op 24 oktober maakte een wheelie een einde aan mijn linker knie.
Op spoed kreeg ik te horen dat de knie 2 minuscule breukjes vertoonde en dat deze spontaan zouden genezen. Op basis van klinisch onderzoek ging de spoedarts uit van een gescheurde voorste kruisband. Een NMR zou de diagnose moeten bevestigen alsook de bijhorende schade die men via de klassieke beeldvorming niet kan zien. Op 10 november stond de NMR gepland en op 15 november het consult met de orthopedist. Dan zou ik het verdict kennen. En, beste mensen, het verdict luidt als volgt… Een gescheurde voorste kruisband, een gescheurde meniscus en een zwaar geraakte mediale kruisband. Een hele boterham… Eerst moet de mediale kruisband spontaan genezen en pas dan kan men inschatten of er voor een operatie of conservatieve behandeling wordt gekozen. Het eerste doel is de knie zo goed mogelijk laten herstellen. Dit betekent de knie soepel krijgen, de quadriceps versterken en werken aan de stabiliteit van de knie. Elke dag gaat het beter. Sinds 1 week ben ik met kiné gestart bij niemand minder dan mijn zoon Tom! Ik ben in zeer goede handen!!! De volgende afspraak bij de orthopedist staat op 13 december gepland… CU Shredders! Via de bovenstaande link kan je de meeste lijnen gaande van groen tot rood in Bikepark Winterberg bekijken. Ideaal als je er voor de eerste keer gaat rijden. De Commencal Beginners and Kids parcours is ideaal als opwarmer, zeker als je nooit eerder in een bikepark bent geweest. Je vindt heel wat features die je helpen de dag goed door te komen. De Snow White en Fairy Trail zijn de groene lijnen. Lekker flowy!! Dit was echt mijn ding, met op kop de Fairy Trail. De Kyrhill en de Flow Country Trail zijn de blauwe trails die al iets meer skills vragen, maar heel goed te doen zijn. Ideaal om progressie te maken in je bochtentechniek en jumping skills. De Loose Lee en de Commencal Freeride Trails zijn zeker te doen al zijn ze een stuk veeleisender, zeker als je de trails met de nodige flow wilt afwerken en alle jumps wilt clearen. Dit lukte mij nog niet… De zwarte lijnen waren voor mij te hoog gegrepen en liet ik ook wijselijk aan me voorbij gaan. Voor mij persoonlijk was dit een unieke ervaring en zeker een aanrader voor iedereen die eens wil proeven van een dagje in een Bikepark. Al een tijdje stond het Bikepark Winterberg op het programma. Dit weekend was het zover. Met Seba en Bruno van de Boss Kross Krew vertrokken Sofie en ik vrijdag om ons 2 dagen lang uit te leven op de vele lijnen die Winterberg ons te bieden heeft. Van groen tot zwart. Van beginner tot experienced. Je hebt er echt alles!
De Cube Stereo 150 deed zijn werk. Steeds met de nodige reserve om zo op een veilige manier progressie te boeken. Jumps, drops, kombochten, flowy trails,… alles lukte. Bruno en Seba waren ‘out of category’. Zondag om 17:30 zat onze tweedaagse erop. Content dat alles zo vlot verlopen was zonder accidenten. Echter op weg naar de mobilhome doe ik nog een wheelie. Ik ga achterover, wil corrigeren met mijn achterrem maar die bijt niet. Gevolg ik spring van de fiets en ik land slecht op mijn linker been en mijn knie gaat volledig in torsie. Een schreeuw door merg een been, koud zweet en een knie die uit de kom schiet bij elke stap die ik zet… Ik vrees direct voor een kruisband- en meniscusletsel. Een zware domper op een tot dan perfect weekend. Nu zijn we op weg naar België met Seba als chauffeur. Duizend maal dank Seba!!! Vanavond naar spoed voor het verdict… Het wordt sowieso een lange revalidatie. De blessure teveel. Zo voelt het nu. Eén ding staat vast, competitie behoort tot het verleden. Every setback is a setup for a comeback… een mooi gezegde maar momenteel zie ik het niet zo voor me… Ik bekijk het van dag tot dag, lik ondertussen mijn wonden en heb nu voldoende tijd voor het editen van het filmmateriaal van deze ondanks alles toch fantastische tweedaagse in een even fantastisch gezelschap! CU Shredders Het is ondertussen al meer dan een maand geleden dat ik voor het eerst naar een bikepark ben geweest. Het was niet zo maar een bikepark, het was de speeltuin van Nico Vink, Bikepark Ferme Libert in Malmedy. Met de Boss Kross Krew, enkele gepassioneerde MTB liefhebbers die hun eerste stappen zetten in het gravity, enduro of bikepark wereldje, doen we in het Kortrijkse geregeld een jumpsessie. De zin om onze grenzen te verleggen nam steeds meer toe en een trip naar een bikepark leek dan ook een logische volgende stap. In België heb je geen grote keuze. De belangrijkste zijn Lac de l’Eau d’Heure, bikepark Aachen en Bikepark Ferme Libert in Malmedy. De eerste twee zijn voor alle niveaus en ideaal als instap, Ferme Libert is toch van een ander niveau. The Sky is the limit… Met Bruno, Jelle, Seba en Vinnie trokken we op 12 september naar Bikepark Ferme Libert. Mijn eerste keer ooit. Toen ik er aankwam was ik serieus onder de indruk. Op beeld ziet het er allemaal OK uit, maar live is dit toch andere koek… Met de staart tussen mijn benen reed ik mijn eerste runs. De boodschap was vooral heelhuids thuis geraken. Toch boekte ik naarmate de dag vorderde progressie. Niks noemenswaardig, maar voor mij dik in orde. Het werd voor iedereen een mooie dag zonder echte problemen. Dat we de smaak te pakken hebben is duidelijk. Zo staat Winterberg eind oktober op het programma! CU Shredders Door een zware val in maart in Bois des Rêves moest ik mijn clinics met MTBClinics met enkele maanden uitstellen en kon ik zo mijn Cube Stereo 150 Race niet uittesten. Ondertussen heb ik een volledig Enduro traject bij MTB Clinics afgewerkt. Het was een super evaring. De eerste clinic was direct een vuurdoop. Zonder enige ervaring ging ik richting Les Hautes Rivières, in de Franse Ardennen. Een enduroparadijs, zo blijkt. Daar veel te vroeg aangekomen raakte ik snel aan de praat met ook een vroege vogel. Toen werd duidelijk dat Les Hautes Rivières niet the place to be is voor een beginnende MTB’er. Of zoals Kris Hertsens het zei: ‘Hier heb je geen Rookie niveau, alleen advanced of experienced… ‘. Ik kreeg toch wat stress… Met een grote groep reden we richting de top waar we allen samen enkele lijnen reden om op basis van onze skills onder verdeeld te worden in 3 groepen, the not so advanced, the advanced en the experienced. Ik mocht in de advanced groep maar koos wijselijk voor de not so advanced groep… Met Ben reden we 2 lijnen met de focus op het aanleren van enduro basis skills. Het was echt grenzen verleggen maar ook genieten. Ik had deze discipline op fysiek vlak zwaar onderschat. Het klimmen hakte er zwaar in, maar ook het afdalen is in het rood gaan…Na een kleine 6 uur was ik choco! Ik had mijn vuurdoop overleefd. De tweede sessie was er één in Bois des Rêves. Jawel, Bois des Rêves waar ik mijn schouder zwaar had geblesseerd door een nosedive. Met een kleine groep kregen we een top clinic. Net als in Les Hautes Rivières verlegde ik grenzen, heb ik vele nieuwe technieken aangeleerd en was ik fysiek leeg na een dagje Enduro rijden. Dit is echt een super mooie discipline!!! De derde sessie was een privé clinic met Kris Hertsens in Beringen, BeMINE. Een echt mountainbike paradijs. Ik wou een clinic met focus op de basistechnieken. En dan bleek vooral mijn bochtentechniek een probleem te zijn. Niks nieuws… Een ganse dag met focus op switchbacks, drops, drop-ins, rockgardens en alle soorten bochten… wederom een super clinic!!! De dag erop deed ik mijn laatste clinic in Winterslag op de C Mine site. Dit was eerder een XC clinic met terug focus op enkele technieken als bunnyhop, bochtentechniek, switchbacks en technisch klimmen. Gezien ik wat op mijn tandvlees zat door de sessie de dag ervoor, kon ik niet het maximum uit deze clinic halen. Ik besef meer en meer dat een E-bike mijn ding wordt… (zie beeldverslag) Na 4 sessies heb ik geleerd dat Enduro een fysiek heel zware discipline is en dat ik nog vele grenzen zal moet verleggen maar ik heb vooral de leuke relaxte sfeer mogen ervaren die heerste tijdens deze clinics. Dit smaakt naar meer! Kortom de eerste stappen in de Enduro wereld zijn gezet op 52 jarige leeftijd…. |
Archieven
January 2023
Categorieën |