Zondag stond traditiegetrouw de crossduathlon S van Wachtebeke in het domein Puyenbroeck op de kalender. Mijn derde deelname op rij al en tevens mijn afsluit van dit duathlon- en triathlonseizoen.
Zaterdag stond de verkenning op het programma. Het parcours was hertekend en dat in positieve zin. Gezien volgende week de cyclocross van Wachtebeke voor profs op dezelfde lokatie doorgaat en het parcours al deels opgebouwd was, konden we proeven van een deeltje van het cyclocrossparcours. Blijkbaar een geste van Jurgen Mettepenningen, hoorde ik achteraf van de organisatie. Tijdens de verkenning was duidelijk dat het parcours veel uitdagender was dan de voorafgaande jaren. Met dank aan Jurgen Mettepenningen, die trouwens zaterdag goedkeurend het parcours aan het overschouwen was. Wij passeerden Jurgen en ik knikte voorzichtig. Bij het herhalen van enkele passages van het cyclocrossparcours kruisten we opnieuw Jurgen. Spontaan geraakten we aan de babbel. Een heel aimabel, bescheiden en toegankelijk persoon met een ongeziene passie voor de cyclocross. Ik zie het Lefebvre van Quickstep niet doen... gewoon een babbelke slaan met gewone stervelingen. Na de verkenning stond nog een zwemtraining op het programma. Ja, we beginnen lichtjes weer op te bouwen naar het volgende seizoen. Zondagmorgen nog een laatste verkenning en wat opwarmen. Dat laatste was echt nodig gezien de temperatuur echt wel een duik had genomen. Dat zijn we niet meer gewoon. Om 13u05 werden we op gang geschoten. Dit jaar was het deelnemersveld van een beduidend hoger niveau. Met Gert Van Poucke, meervoudig Belgisch kampioen op de sprintduathlon, Kevin Strubbe en Giovanni Vanhooren, was winnen en zelfs een podium halen haast onmogelijk. Neem daar nog bij dat verschillende mountainbikers en lopers de weg naar dit evenement gevonden hadden. Gert Van Poucke, ondertussen 3 jaar gestopt met duathlon, zou hier gewoon voor de fun zonder specifieke training deelnemen. Maar bij dergelijke atleten weet je dat de klasse blijft. Zo zou ook later blijken. De wedstrijd: Ik start voorzichtig en loop samen met Gianni in mijn zog. Ik vermoed dat ik na een kilometer rond een 6de positie loop. Plots word ik voorbij gehold door 2 atleten en moet ik passen. Gianni lost me van geen vin. We wisselen samen op plaats 8 en 9, ver weg van het podium. Een goede wissel volgt en we vertrekken voor 11km MTB. Ik rij met de hardtail met vaste vork, mijn speedbike. Samen met Gianni in mijn wiel, raap ik concurrent na concurrent op. In een bocht hoor ik plots lawaai. Ik kijk om en zie dat Gianni gevallen is. Ik blijf me focussen op de renners die voor me uit rijden. In een mum van tijd komt Gianni terug in mijn wiel post vatten. Klasse om na een val zo snel terug te keren. Maar ook een teken dat ik hem er zeker niet zal afrijden. Toch wil het niet tactisch spelen en blijf ik geven. En komen we als de nummer 4 en 5 in de wisselzone. Opnieuw een vlotte wissel en we zijn weg voor de laatste 3km lopen, met Gianni in mijn tred. Ik blijf geven en mijn wedstrijd lopen. We komen steeds dichter op de nummer 3. Ik kan enkele meters uitlopen op Gianni. Is hij aan het kraken? Uiteindelijk kom ik bij de nummer 3, een 20-jarige mountainbiker. Ik ga erop en erover. Toch blijft hij me volgen. Ik hoor zijn adem stokken. Hij moet er af. Gianni op zijn beurt remonteert hem ook en blijft verder druk op me uitoefenen. Ik moet tot het einde geven. Ik kom uiteindelijk als derde en 2de H40 over de meet, na Kevin Strubbe die tweede werd en 1ste H40 en de winnaar Gert Van Poucke. Het hoogst haalbare! Een ding is duidelijk. Gianni en ikzelf zijn elkaar waard! Ik blik tevreden terug op deze wedstrijd. Nu focus op 2019.
0 Comments
Zaterdag stonden zoals vorig jaar een MTB race en cyclocross op de Kluisberg op het programma. Het enige verschil was dat de organisatoren van vorig jaar er de brui aan gaven en dat enkele enthousiastelingen de fakkel hebben overgenomen en het evenement doopten met de naam MTB Fintro Trophy. Naast de overname en de nieuwe naam werd het parcours herschapen tot een echt MTB-parcours. Chapeau aan de organisatie!
Om 10:30 sta ik samen met 25 andere MTB’ers aan de start voor 1 uur knallen. Ik sta achteraan het pak, omdat ik zeker niet over mijn toeren wil gaan. De klim naar de toren kan tellen en ik maak direct een aantal plaatsen goed. Ik kan vlot opschuiven en dat lukt ronde per ronde. Zo kom ik bij het ingaan van de laatste ronde als 8ste door samen met de nummer 9. De laatste ronde is het steeds haasje over tot ik op het einde toch het onderspit moet delven. Ik finish heel tevreden als 9de overall. Tot op vandaag is de uitslag nog niet gekend en weet ik bijgevolg niet hoeveelste ik eindig in de categorie H35. Maar belangrijker dan de uitslag was het gevoel. Het klimmen gaat steeds beter en ook technisch kan ik beter mijn mannetje staan. Na de wedstrijd begeef ik me snel richting camper. Me wat verfrissen, eten en me terug klaarmaken voor de cyclocross van deze namiddag. Om 14:00 staan we met 30 cyclocrossers aan de start. Gezien ik aan dit klassement niet meedoe en gezien de plaats in het klassement bepalend is voor de startpositie, sta ik helemaal als laatste. Het startschot gaat af en ik sta stil. Een ware opstopping. Bij het opgang trekken kom ik nog in aanraking met Patrick Moreel. Gelukkig komen we niet ten val. Ondertussen kan ik met mondjesmaat opschuiven. Bovendien voelen de benen niet meer super aan, eerder verzuurd zelf! Toch kom ik bij Tony Defeyter en Jan Decock aansluiten. Continu wisselen onze posities. Op het einde is het vat af en moet ik ze laten rijden. Zo eindig ik op een 13de positie! Leeg maar voldaan! Dit was een mooie dag! Op naar morgen voor een MTB clinic met Wesley Belaey!! |
AuteurJan Goddaer AKA Godi. Archieven
December 2022
Categorieën |